صاحبدلان

کتاب ضیافت افلاطون

کتاب «ضیافت» اثر «افلاطون» و یکی از مهمترین دیالوگ‌های افلاطون است. موضوع کتاب به این صورت است: « محوریت داستان نیز بر سقراط متمرکز است. آگاتون ضیافتی ترتیب می‌دهد که سقراط نیز به این مجلس دعوت شده است. آن‌ها تصمیم می‌گیرند بر خلاف رسم معمول می‌گساری این‌بار مقدار کمی بنوشند و به صحبت در مورد عشق بپردازند. فدروس از عشق و خدای عشق می‌گوید از این که عشق باعث ایجاد شجاعت و فداکاری در فرد عاشق می‌گردد. از این که عشق کهن سال‌ترین خدایان است. پوزانیاس بین عشق والا و پست تمایز قائل می‌شود. که البته عشق والا همان عشق یک مرد به پسری جوان و زیباست!! اروکسیماخوس عشق را به فراتر از انسان بسط می‌دهد و طب و ورزش و .... همه را نوعی از عشق می‌داند.» در قسمتی از کتاب می‌خوانیم: «عشق است که روح بیگانگی را از ما می‌گیرد و از روح دوستی و مهر سرشارمان می‌سازد. اوست که موجب آمیزش و حشر و نشر می‌شود. اوست که ناظر جشن‌ها و رقص‌ها و نذرهاست. اوست که خوشخویی می‌بخشد و ترشرویی را می‌زداید. موهبتش موهبت نیک خواهی است نه کین خواهی و بدخواهی. او را رامش و نرم خویی است، مهر عظیم است.» این کتاب را نشر «جامی» منتشر کرده است.

نقد و بررسی تخصصیکتاب ضیافت اثر افلاطون

این کتاب را باید یکی از مهمترین کتاب‌های افلاطون به حساب آورد. کتابی که در غالب دیالوگ نوشته شده است و هنوز هم جزو آثار بسیار مهم فلسفی است. تاریخ نگارش این رساله به درستی آشکار نیست ولی از قراین برمی‌آید که پس از سال ۳۸۵ (پیش از میلاد) نوشته‌شده باشد. با هم کمی در مورد این کتاب می‌خوانیم:

ضیافتی با موضوع عشق

اسم اصلی این کتاب «سومپوسیون» است. این واژه در یونان باستان به معنی تحت الفظی« هم‌نوشی، هم‌گساری، هم‌پیالگی» است. ترجمه‌ی ضیافت نیز ترجمه ی مناسبی برای این عبارت است. «موضوع این دیالوگ اروس یا عشق است و این اثر مهمترین اثر افلاطون در زمینه‌ی عشق است. اثر دیگر افلاطون درباره‌ی عشق که با ضیافت هم در پیوند است فایدروس است. همچنین این رساله پیوندهایی هم با رساله‌ی فایدون دارد. این دیالوگ از دیالوگ‌های سقراطی افلاطون بوده که در آنها سقراط چهرهی اول آن است. این رساله به گونه‌ی روایتی‌است که در بخشی از آن خواننده شاهد گفتگوی بازیگران آن با یکدیگر است

نظرات شما عزیزان:

دو شنبه 17 آبان 1400برچسب:,